Het is bijna vaderdag. Voor de een een vrolijke dag, voor de ander net iets minder. Iedereen heeft een vader, misschien is hij die lolbroek, die grapjas of heb jij een hele strenge, eentje waarvan je niets mag? Misschien is hij ziek of leeft hij niet meer of misschien heb je hem zelf nooit gekend? Misschien heb je twee vaders, heb je een biologische vader en een bonuspa? Ook de schoonvader komt ook veelvuldig voor.
Kortom je hebt een heleboel verschillende vaders in alle soorten en maten.
De een is sportief, de ander kan goed klussen, houd wel van een biertje, kijkt hele dagen sport op de televisie, weer een ander is dol op science fiction…
Ik mag mij ‘gelukkig’ prijzen, mijn vader leeft nog.
Mijn vader was de grapjas met een ‘temperamentvol’ randje. Ja, dat weinig geduld hebben heb ik van hem. Hij werkte op kantoor maar hield ook van klussen in en om huis. Hij was of moet ik zeggen is een snoepkont. [ik moet bekennen daar heb ik ook geen problemen mee 😉 ] Ook kenmerkend voor mijn vader, het trommelen met de handen op wat dan ook op het ritme van de muziek. En natuurlijk zijn liefde voor de fotografie en het werk in de doka dat was mijn vader.
Mijn vader is inmiddels 77 jaar. Helaas woont hij niet meer thuis samen met mijn moeder. Maar woont hij in een verzorg tehuis. Mijn vader is dement. Hij is altijd blij wanneer hij je ziet en gelukkig herkent hij ons nog, helaas gaat hij snel achteruit en heeft hij meer slecht dan goede dagen. Echte gesprekken kan je niet meer met hem voeren. Maar soms, soms heeft hij dus een uitzonderlijke dag, dan is hij bijna als vanouds, adrem en komt hij met zijn droge humor uit het niets. Heerlijk! Dat is genieten voor hem maar ook voor ons.
Natuurlijk gaan wij aanstaande zondag bij hem langs en nemen we een zakje japanse mix voor hem mee, daar kan je hem nog steeds erg blij mee maken. We hopen op een goede dag, een blije dag. Je weet maar nooit of het zijn laatste vaderdag is…
#il