We hebben er allemaal wel eens last van.. Naar de supermarkt gaan en de … ‘oeps …vergeten’. We lopen naar boven, maar daar aangekomen ‘uuuhhh wat ging ik ook al weer halen’. Of je staat met je bos sleutels in je handen en trekt de koelkast open om ze daar in te leggen.. ‘ja koekkoek’.
Als het sporadisch voorkomt is er echt niet meteen iets ernstigs aan de hand, op dat moment ben je vast heel druk met allerlei dingen of heb je gewoon veel aan je hoofd.
Een verstandverbijstering komt bij de beste voor, zullen we maar zeggen.
Maar wat als het regelmatig voor komt, moet je je dan zorgen gaan maken?
Ook dan hoef je niet meteen in de stress te schieten, want dan wordt het alleen maar erger. Het is natuurlijk nooit overbodig om dan het een en ander te laten testen. Zo kan je bijvoorbeeld al een geheugentest online te doen..
*Dementie is de naam voor een combinatie van symptomen [een syndroom], waarbij de hersenen informatie niet meer goed kunnen verwerken. Dementie is een verzamelnaam voor ruim vijftig ziektes. De meest voorkomende vormen van dementie zijn de ziekte van Alzheimer, vasculaire dementie, frontotemporale dementie [FTD] en Lewy body dementie.
Een op de vijf mensen krijgt dementie. Bij vrouwen is de kans nog groter: een op de drie vrouwen krijgt tijdens haar leven dementie. Hoe ouder, hoe groter de kans op dementie. Andere risicofactoren die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van dementie zijn erfelijke factoren en bepaalde leefstijl gewoonten zoals roken of een ongezond gewicht, te weinig beweging, te weinig mentale en sociale activiteiten, Ongezond eten. Natuurlijk zijn er meer risico factoren.
Meer weten en lezen over dementie kijk eens op de site van alzheimer-nederland.nl
Ook mijn vader heeft Dementie. Hij heeft suikerziekte en heeft een zware openhart operatie achter de rug.
Bij mijn vader gaat het in het begin heel langzaam. Hij is vaak zijn sleutels en portemonnee kwijt. Wanneer er iets fout is op de computer of verwijderd of verplaatst… dan is het de ‘schuld’ van ons, mijn moeder of de kleinkinderen. Ik krijg een praktisch stuk gereedschap voor in de tuin, maar op de terugweg neemt hij het wel weer mee naar huis, want het is van hem. Overdag ligt hij veel te slapen en ’s nachts loopt hij te spoken door het huis. Gaan alle lichten aan, de thermostaat op twintig en dan stap je doodleuk weer terug in je bed. Hij gaat een stukje wandelen, maar zijn benen gaan te hard voor hem waardoor hij struikelt. Het zijn op zich zelf staande ‘kleine’ dingen maar alles bij elkaar toch wel zorgwekkend. En het wordt alleen maar meer. Als er iemand op visite is, is er niets aan de hand, dan gaat het best goed. Zodra iedereen weer weg is en mijn ouders zijn weer met zijn tweetjes is hij best opstandig. Je mag er ook niets van zeggen want dan wordt hij heel boos.
Inmiddels is mijn vader een lollige peuter van 77 jaar. Hij woont op een speciaal gesloten afdeling, waar hij heel goed verzorgd wordt. Hij gaat erg hard achteruit en we proberen zo vaak mogelijk bij hem langs te gaan en hopen op een goede dag. Alles kost hem veel energie. Het is dus altijd afwachten of hij een beetje wakker en aanwezig zal zijn tijdens ons bezoek.
Ik hoop dat dementie mij gespaard blijft, maar dat heb ik natuurlijk niet volledig in mijn hand. Maar ik doe mijn best en zorg zo goed mogelijk voor mijn lichaam en hersenen. Zo lees ik regelmatig, probeer iedere dag minimaal een half uur in de buitenlucht te wandelen. Ik sta nog midden in het leven en heb wat sociale contacten echt nog niet te klagen. Ik rook niet en drink sporadisch een wijntje. Oké ik heb een zwak voor chocolade…
Ook ik heb afgelopen week de test gedaan… gelukkig had ik een goede score en hoef me voorlopig echt nog geen zorgen te maken.
Laten we zuinig zijn op ons zelf en onze medemens…
#ilse
*bron: alzheimer-nederland.nl